Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No225 p1 col2.png

sierotę w muskularne łapy i począł biedz przez ogródek.
 Jeden z kamratów odemknął mu z wewnątrz furtkę, jaka prowadziła do ogrodzenia.
 Sta-Pi przekroczył tę furtkę.
 Cisza panowała zupełna.
 Głębokie ciemności zalegały dokoła.
 Walentyna, widząc nieuchronnę swoję zgubę, blizką była zemdlenia.
 Naraz niespodziewana okoliczność powróciła jej na chwilę przytomność i tchnęła niepewną nadzieją.
 Wyraźny odgłos pośpiesznych kroków męzkich dał się słyszeć pod sklepieniem drzew.
 Sta-Pi przystanął.
 Widocznem było, że nowoprzybyły znajdował się w niewielkiej odległości.
 Delegat panów Roch i Fumel zapytał głosem stłumionym:
 — Kto tam?
 Nikt mu nie odpowiedział.
 Wtedy łotr groźnym tonem zawołał:
 — Na bok! Ktokolwiek jesteś! Sześciu nas jest i stratujemy cię, jeżeli nam drogę zastąpisz.
 Głos dźwięczny i nie po raz pierwszy obijający się o ucho Walentyny, odpowiedział ostro:
 — Stój! — Jeżeli krokiem się ruszysz, w łeb ci jak psu wypalę.
 — Do mnie, towarzysze! — krzyknął Sta-Pi rozpaczliwie.
 W tejże chwili mdławe światło otoczyło zbirów.