Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No242 p2 col1.png

 — Potem przyniesiesz mi do pokoju dużą wazę, butelkę rumu, cukier i cytryny... Sam przyprawię sobie lekarstwo...
 — Masz silną gorączkę... — zauważyła Walentyna.
 — Cóż z tego?
 — Napój, o jakim mówisz, rozpali cię jeszcze bardziej....
 — Co ci to szkodzi? Jak się zabiję, zostaniesz wdową i kwita!... Słuchaj, a nie rezonuj, rozumiesz?...
 Na te słowa nie było odpowiedzi.
 Walentyna spuściła głowę i poszła wykonać rozkazy.
 W pół godziny później, Herman wyciągnięty w łóżku, pił szklanka po szklance poncz mocny, a czoło okrywało mu się potem rzęsistym.
 Nie robił bez celu tego, co robił.
 Pragnął się upić, pragnął zapomnieć choć na kilka godzin, o położeniu bez wyjścia, o ruinie marzeń tak długo za zupełnie pewne uważanych.
 Za jaką bądź cenę pragnął zasnąć, boć sen to zapomnienie.
 Gdy wypróżnił już całą wazę, przewrócił się na wznak i zasnął.
 Ociężałość letargiczna zawładnęła stroną fizyczną i moralną.
 Walentyna, przeceniając obowiązki żony, cały wieczór i noc całą przesiedziała przy łóżku męża,
 Patrzyła na tę postać nieruchomą, prawie trupią i pytała ze drżeniem, czy Herman żyje jeszcze, czy też umarł już na prawdę...<

---