Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No252 p1 col3.png

że nie była obowiązaną, w każdym razie na cześć zasługują.
 — I — ciągnęła pani Vogel — nie będzie już żadnych poszukiwań?...
 — Nie... Główny winowajca nie żyje... pani zaś, płacąc weksle, nie dopuści do poszukiwań wspólników. Fałszywe weksle jakby zatem nie istniały; oddadzą je pani do rąk i będzie pani mogła je spalić...
 — Bardzo dobrze... A teraz, kiedy skończyliśmy z interesami... cóż jeszcze ma mi pan powiedzieć?...
 — Pozostaje mi traktowanie w trudnej i drażliwej sprawie...
 — W trudnej? — powtórzyła młoda wdowa.
 — Tak.
 — Z jakiego powodu?...
 — Ponieważ wbrew wszelkim konwenansom, muszę się wtajemniczyć w pani przeszłe życie, w najskrytsze myśli pani, czego nie śmiałbym uczynić, gdyby nie szczera, pełna szacunku życzliwość, którą pani usprawiedliwić raczy...
 Walentyna wpatrzyła się w pana Chatelet swojemi pięknęmi i jasnemi oczami i powiedziała:
 — Nie rozumiem nic wcale!... proszę się jaśniej tłomaczyć...
 — Zrobię to, o ile będę mógł... Pozwoli pani przystąpić od razu do rzeczy?...
 — Bardzo proszę...
 — A więc mówiłem dziś o pani bardzo długo...
 — Zadziwia mnie pan!... Przepędziłam całe