Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No250 part2.png

gdy nie patrzą prosto, kiedy ich właściciel z kimkolwiek rozmawia.
 Jegomość o którym mowa, widocznie bardzo dużo trzyma o sobie, wodzi niedbale oczami uzbrojonemi w binokle po lożach i odwraca się coraz obojętniej, jakby chcąc przez to pokazać, iż żadna z kobiet nie zasługuje, na jego uwagę.
 Tymczasem do krzeseł w orkiestrze podszedł inny młody człowiek, ubrany również elegancko, ale nie taki przystojny jak ów pierwszy.
 Spojrzeli po sobie i kilku lekkiemi gestami porozumieli się ze sobą.
 — Witaj, baronie, — odezwał się młody człowiek udekorowany, gdy przybyły zajął miejsce obok niego.
 — Witaj, hrabio, — odpowiedział ten ostatni.
 — Zkądże znalazłeś się pan tu dzisiaj?..
 — Bywam tu prawie codziennie.
 — Ho, ho, jest widać wabik jakiś?... jakaś sprawka sercowa, zakulisowa...
 — A właśnie.
 — Czy wolno wiedzieć szczegóły?
 — Nie taję się nigdy z niczem!... Formoza, blondynka Formoza...
 — Winszuję...
 — Czy istotnie?...