Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No257 part3.png

 — Nie mogę dostać, wspinam się, ale i to nie pomaga...
 Pictoupain przygryzł wargi, ażeby nie cisnąć przekleństwa.
 Dziecko mówiło dalej:
 — Potrzebaby mi było czegoś... albo krzesła... albo stołka... albo czegokolwiek zresztą, to zarazbym otworzyła.
 — Musi tam być przecie jakie krzesło w przedpokoju, — odpowiedział żebrak.
 — Zapewne.
 — No to poszukaj go i przystaw.
 — Nie widzę nic po ciemku, narobię hałasu i obudzę jeszcze kogo.
 — Masz racyę! — rzekł Pictoupain.
 — Podajno kumie latarkę, podam ją Joasi.
 Mała wyciągnęła rękę i chwyciła latarkę.
 — Umiesz ją otworzyć?
 — Umiem.
 — No to prędko, spiesz się, bo szkoda czasu.
 Otworzyła latarkę i słabe światło oświeciło gładkie tafle kamiennej posadzki, ściany pokryte dużemi myśliwskiemi obrazami i wysokie krzesła obite skórą zieloną.
 Wszystko to małej wydało się bardzo wspaniałem, bo nigdy w życiu nie