Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No271 part6.png

 — Szukałem cię... — mówił dalej pan Castella.
 — Ma mi pan co do powiedzenia? — zapytała Joasia.
 — Chcę porozmawiać z tobą o rzeczach bardzo ważnych...
 Sierota utkwiła w opiekunie swoje prześlicznie oczy, w których jakiś się malował niepokój.
 — Tylko, kochane dziecko, nie obawiaj się niczego.. — — dodał pospiesznie Gaston — nie może być pomiędzy nami innej rozmowy, jak tylko o tem, co twojego szczęścia dotycze.
 — Wiem jak jesteś dobrym dla mnie... — wyrzekła głosem drżącym sierota... — wiem aż nadto dobrze...
 Podniosła się pospiesznie z ławki, na której siedziała.
 — Podaj mi rączkę — powiedział margrabia — będziemy rozmawiać chodząc... Zgoda?...
 — Jeżeli pan życzy sobie.
 Gaston poczuł, że ręka Joasi opierająca się o jego ramię, lekko ale ciągle drżała.
 — Czyś nie cierpiąca drogie dziecko? — spytał z czułością.
 — Nie — odpowiedziała Joasia.
 — A drżysz jednakże.
 — Nie wiem doprawdy dla czego.
 — Cóż ci jest?