Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No285 part13.png

ścią daleko!... tak... tak... oboje zajdziemy daleko!...
 — Nic nas nie powstrzyma!... — ciągnęła margrabina — połączymy siły nasze!... bo godni jesteśmy siebie Raulu!... Oto takiego jak ty męża potrzeba mi było!... — Oto takiego jak ty męża, zdolną byłabym kochać Raulu...
 — No! — odrzekł hrabia z uśmiechem — zdaje mi się, że jeszcze nie za późno na nasze wspólne szczęście... — jesteś wdową a jam zupełnie wolny...
 Joanna wstrząsnęła głową.
 — Niepodobna!... — odrzekła.
 — Dla czego?
 — Bo poprzysięgłam nie wiązać sobie życia, chyba gdyby przypadek sprowadził do stóp moich starca milionera, ofiarującego mi cały swój majątek i perspektywę niedługiego wdowieństwa.
 Pan de Credencé skłonił się ironicznie.
 — Nie jestem zatem pod żadnym względem odpowiedni.
 — Nie, — odrzekła margrabina, — nie zostanę nigdy twoją żoną, ale co to ci szkodzi; jezeli pozostanę na zawsze twoją przyjaciółką?...
 — Jak to uważać?...
 — Jak ci się żywnie podoba.
 — Ha cóż robić — muszę poprzestać