Strona:Siostry bliźniaczki from Kuryer Codzienny Y1896 No1 part2.jpg

binowych i złowrogiem echem odbijał się od stoku gór i ściany lasów.
 Hrabia z zaciśniętemi pięściami i wzrokiem pełnym nienawiści i gniewu, stał u wielkich, wychodzących na balkon drzwi oszklonych, badając horyzont i z niepokojem przysłuchując się kanonadzie.
 Tuż za wioską, od godziny piątej po południu, toczyła się nierówna mordercza walka pomiędzy jedną dywizyą armii francuzkiej i całym korpusem wojsk niemieckich.
 Nagle uderzył nogą w posadzkę i zawołał:
 — Więc znowu zwyciężyli! Czyżby sam Bóg był przeciw nam i przeklął Francyę!
 Przystąpił jeszcze bliżej do okna, oparł czoło o szybę i w tej pozycyi stał kilka minut.
 Wtem uwagę hrabiego zwrócił lekki szmer.
 Któś zapukał do drzwi.
 Hrabia postąpił na środek sali i rzekł:
 — Proszę wejść.
 Mężczyzna, liczący około pięćdziesięciu lat, ubrany w kostium czarny, przestąpił próg z lampą w ręku i postawił ją na stole, poczem stanął nieruchomy, jak gdyby oczekiwał na zapytanie.
 Był to lokaj hrabiego, a zarazem zaufany powiernik.
 — Ach! to ty Renaud... — rzekł hrabia. — Przychodzisz zapewne z jaką wiadomością i że dobrą?
 — Niestety, panie hrabio, przeciwnie. Niemcy zajmują drogę do Nancy.
 — I posuwają się naprzód?
 — Tak jest, gdyż huk dział zbliża się.
 — A nasi cofają się! Więc znowu zwyciężyli nas! — rzekł hrabia drżącemi ustami z upokorzenia i wściekłości.
 Przez kilka minut chodził po sali wymawiając wyrazy niezrozumiałe, poczem zatrzymał się przed służącym.
 — Czy Rajmund Ichloss jest w zamku? — zapytał.
 — Niema panie hrabio, wyszedł.
 — Sam?