— Ksiądz d’Areynes ma słuszność — wtrącił doktór. — Jeżeli hrabia nie chcesz nic uczynić dla swej bratanicy, to powinieneś pamiętać o jej dziecku, które nie powinno pokutować za grzechy swych rodziców.
— Chociażbym i zapisał co dziecku, to jego ojciec roztrwoni wszystko.
— Można uniknąć tego — odrzekł ksiądz.
— A to jakim sposobem? — zapytał hrabia.
— Czy pozwoli mi stryj zredagować projekt testamentu? — zapytał Raul.
A gdy hrabia zawahał się, doktór poparł propozycyę wikarego.
— Zawezwał hrabia księdza d’Areynes po to, by poradzić się go, to znaczy, że ufa mu pan...
— Ufam zupełnie!
— Więc dlaczego hrabia zawahał się? Proszę pozwolić mu zredagować projekt testamentu, jeżeli podoba się, to hrabia tylko skopiuje i podpisze. Należy kuć żelazo póki gorące!... Niejednokrotnie zauważyłem, że chory po sporządzeniu testamentu bardzo szybko powracał do zdrowia i nic dziwnego, odzyskał bowiem spokój i zadowolenie ze spełnionego obowiązku.
