Apokryfy Judaistyczno-Chrześcijańskie/Apokryfy prorocze/II.I.2
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Apokryfy Judaistyczno-Chrześcijańskie |
| Podtytuł | Księga wstępna do Literatury apokryficznej w Polsce |
| Wydawca | Polskie Towarzystwo Nakładowe |
| Data wyd. | 1905 |
| Druk | Drukarnia Narodowa w Krakowie |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Jakkolwiek jest rzeczą trudną do wyjaśnienia, czy istniejący już mit o Enochu, w czasie powstania Księgi Enocha, wpłynął na jej autora, że swój utwór związał z jego istnieniem, czy też odwrotnie, martwy wyraz w starożytnej genealogji dopiero po ukazaniu się Księgi Enocha ożył, powstał mit, począł się rozwijać i, wskutek treści samej Księgi, dwa wyrazy, stanowiące cały żywot Enocha, otrzymywały znaczenia różne, któreśmy poznali, — w każdym razie jest koniecznem zaznaczyć, gdzie i kiedy rozpoczyna się mowa nietylko o osobie Enocha, lecz zarazem i o Księdze Enocha.
Otóż tym dokumentem, gdzie po raz pierwszy znajdujemy Wiadomość o Księdze Enocha, jest utwór wzmiankowany już, a noszący nazwę: Testamenty XII Patrjarchów, synów Jakóba. Ale ponieważ ów dokument jest sam apokryfem, owo kiedy obejmie środkowe Czasy powstawania literatury apokryficznej. Od tych przeto czasów rozpoczynają się dzieje zewnętrzne Księgi Enocha.
