Przejdź do zawartości

Biblia Gdańska/List wtóry Ś. Pawła Apostoła do Koryntów 1

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Biblia Gdańska - Nowy Testament - List wtóry Ś. Pawła Apostoła do Koryntów

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13


ROZDZIAŁ I.


I. Po pozdrowieniu Koryntów 1 — 7. II. o swoich im uciskach pisze 8 — 11. III. szczerość swoię w wykonywaniu urzędu swego oświadcza 12 — 14. IV. a czemu nie przyszedł do Koryntu, iako był obiecał, przyczyny wypisuie 15 — 24.
Paweł, Apostoł Iezusa Chrystusa przez wolą Bożą, i Tymoteusz brat, zborowi Bożemu, który iest w Koryncie, ze wszystkimi Świętymi, którzy są we wszystkiéy Achai.
2. Łaska niech będzie[1] wam i pokóy od Boga oyca naszego, i Pana Iezusa Chrystusa.
3. Błogosławiony niech będzie[2] Bóg i oyciec Pana naszego Iezusa Chrystusa, oyciec miłosierdzia a Bóg wszelkiéy pociechy,
4. Który nas cieszy w każdym[3] ucisku naszym, abyśmy i my cieszyć mogli te, którzy są w iakimkolwiek ucisku, tąż pociechą, którą my sami pocieszeni bywamy od Boga.
5. Gdyż iako w nas obfituią utrapienia Chrystusowe, tak przez Chrystusa obfituie i pociecha nasza.
6. Bo choć bywamy uciśnieni, dla waszéy to pociechy i zbawienia, które się sprawuie przez znoszenie tegoż utrapienia, które i my cierpiemy; choć téż pocieszeni bywamy, i to dla waszéy pociechy i zbawienia;
7. A nadzieia nasza mocna iest o was, ponieważ wiemy, iż iakoście uczęstnikami utrapienia, tak i pociechy.
II. 8. Albowiem nie chcemy, abyście nie mieli wiedzieć, bracia! o ucisku naszym, który nas potkał w Azyi, iżeśmy nazbyt byli obciążeni i nad możność, tak, iżeśmy byli poczęli wątpić i o żywocie.
9. Owszem i sami w sobie mieliśmy wyrok śmierci, abyśmy nie dufali sami w sobie, ale w Bogu, który wzbudza umarłe;
10. Który z tak wielkiéy śmierci wyrwał nas i ieszcze wyrywa, w którym nadzieię mamy, iż i napotym wyrwie;
11. Zwłaszcza gdy się téż i wy pomożecie modlić[4] za nami, aby za ten dar, który przez wiele osób[5] nam iest pokazany, były téż od wielu osób dzięki czynione za nas.
III. 12. Albowiem toć iest chluba nasza, świadectwo sumnienia naszego, żeśmy w prostocie i w szczérości Bożéy, nie w cielesnéy mądrości, ale w łasce Bożéy na świecie obcowali, a naywięcéy między wami.
13. Albowiem nic inszego wam nie piszemy, tylko to, co czytacie, albo téż poznawacie, a spodziewam się, iż téż aż do końca poznacie,
14. Iakoście téż nas poznali po części, żeśmy chlubą waszą, iako i wy naszą w dzień Pana Iezusa.[6]
IV. 15. I z tąć ufnością chciałem był iść do was naypierwéy, abyście wtóre dobrodzieystwo odebrali;
16. I przez was iść do Macedonii, i zasię z Macedonii przyiść do was, i od was bydź odprowadzony do Iudskiéy ziemi.
17. O tém tedy myśląc, izalim co lekkomyślnie uczynił? albo to, o czém myślę, izali według ciała myślę, aby było u mnie, Tak Tak, i Nie Nie?
18. Aleć wierny iest Bóg, iż mowa nasza do was nie była Tak i Nie.
19. Albowiem syn Boży Iezus Chrystus, który między wami przez nas iest opowiadany, to iest, przez mię, i przez Sylwana, i przez Tymoteusza, nie był Tak i Nie; ale Tak w nim było.
20. Bo ile iest obietnic Bożych, w nim są Tak i w nim są Amen ku chwale Bożéy przez nas.
21. A ten, który nas utwierdza[7] z wami w Chrystusie, i który nas pomazał, Bóg iest;
22. Który téż zapieczętował nas, i dał zadatek Ducha w serca nasze.
23. Aleć ia Boga przyzywam[8] na świadectwo na duszę moię, iż szanuiąc was, dotądem nie przyszedł do Koryntu;
24. Nie iżbyśmy panowali nad wiarą[9] waszą, ale iżeśmy pomocnikami wesela waszego; bo wiarą stoicie.





 Spis treści 2 Kor 1
Biblia Gdańska
2 Kor 2