Przejdź do zawartości

Niedola (Pol, 1921)

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Wincenty Pol
Tytuł Niedola
Pochodzenie Pieśni Janusza
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1921
Druk Drukarnia Literacka w Krakowie
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
NIEDOLA[1]

Da, Oszmiana z naszą Lidą[2]
Zawsze razem idą:

Dziesięć niedziel już powstanie
Wojuje w Oszmianie;       4
A na Lidzie ludzie w biédzie,
Lida rakiem ciecze[3],
Zboża zwala dla Moskala,
I suchary piecze.       8

Do Goniądzy[4] z sucharami
Pognali co prędzej,
A powrócił lud z torbami,
Bez koni i w nędzy.       12
Tęskno, nudno, wyżyć trudno,
Głucho jak po stypie[5],
A cholera ludzi zbiera,
I smętarze sypie.       16

Na wieść czerkieskiego noża
Drży naród niebogi; —
Przeciągnęły krajem wrogi
Jako klątwa boża:       20

A w Koronie niebo płonie
Łunami daleko,
Jak kraj długi, wszystkie strugi
Krwawą wodą cieką...       24




  1. NIEDOLA. Rytm i budowę wiersza melodyjnego Niedoli przejął potem Lenartowicz w Bitwie Racławickiej.
  2. ww. 1—2. Oszmiana i Lida, powiatowe miasta Województwa Wileńskiego, w ucinkowem nawet przysłowiu, które powszechnie w Litwie znajome

    Oszmiana z Lidą
    Razem kraść idą

    małżeńsko są połączone. — Odpowiadają też łącznie kpiącym Wileńczykom równą gadką:

    Wilno i Troki
    Za niemi w kroki.

    lub  Wilno z Trokami
    Temiż krokami. (Obj. poety).

    Da, używane w Wileńskiem tak, jak lwowskie: ta („ta czego chcesz?“).

  3. w. 6 rakiem ciecze = opóźnia się z powstaniem.
  4. w. 9—10. W Goniądzu, nad granicą tej dziwotwornej kongresowej ośmio-wojewódzkiej Polski, był główny skład żywności moskiewskiej. (Obj. poety).
  5. w. 14 stypa = uczta pogrzebowa.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Wincenty Pol.