Strona:Abramowski-braterstwo-solidarnosc-wspoldzialanie.pdf/264

Prezydent RP. Podobny wpływ wywarł na Romualda Mielczarskiego, lidera spółdzielczości spożywców „Społem”, która po I wojnie światowej była jedną z największych inicjatyw gospodarczych w skali kraju. Niebagatelny intelektualny wpływ odcisnął Abramowski również na takie postaci, jak m.in. prof. Helena Radlińska (wybitna naukowiec — teoretyk i praktyk pomocy społecznej), prof. Zofia Daszyńska-Golińska (polityk, społecznica, naukowiec-socjolog o specjalności polityka społeczna), Józef Bek (znany działacz i teoretyk samorządowy, ojciec ministra Józefa Becka), Jan Wolski (lider i teoretyk spółdzielczości pracy), wielokrotnie tu cytowany prof. Konstanty Krzeczkowski (nie tylko biograf i popularyzator myśli Abramowskiego, lecz także jeden z czołowych w międzywojniu naukowców zajmujących się opieką społeczną i ubezpieczeniami powszechnymi, a także twórca silnie inspirowanej wymową Naszej polityki idei „socjalizmu gminnego”), Bronisław Siwik (działacz spółdzielczy i polityczny, jeden ze znanych ideologów Polskiej Partii Socjalistycznej), Władysław Orkan (poeta i pisarz, regionalista), Artur Górski (krytyk literacki, pisarz-mesjanista). Pod wpływem myśli Abramowskiego znajdował się nawet jeden z czołowych ideologów obozu sanacyjnego, Adam Skwarczyński.
 No i oczywiście Stefan Żeromski. Przyjaciel Abramowskiego, ale także — o czym dzisiaj mało kto pamięta — autor programów społeczno-politycznych, silnie inspirowanych m.in. jego dorobkiem, jak Początek świata pracy czy Organizacja inteligencji zawodowej. Żeromski złożył autorowi Etyki a rewolucji hołd w swych utworach literackich. Najpierw w Dziejach grzechu wcielił go w postać twórcy kooperatyw w ramach folwarku Bodzanty, będącego — jak zauważa Giełżyński — niemal wiernym odbiciem pomysłów Abramowskiego. Później zaś, już wprost, oddał myślicielowi cześć w Przedwiośniu, w kluczowej rozmowie Cezarego Baryki z Szymonem Gajowcem. Choć Żeromski zdystansował się od antypaństwowego maksymalizmu autora Zmowy powszechnej..., a sama rozmowa obu bohaterów Przedwiośnia jest niejednoznaczna w kwestii sympatii pisarza, to jednak atencja wobec dokonań i idei Abramowskiego jest tu oczywista: