Strona:Co każdy o krótkofalarstwie wiedzieć powinien.pdf/11

Prace krótkofalowca

 Przejdziemy teraz skolei do omówienia specyficz­nych właściwości fal krótkich, wyodrębniających je od fal średnich i długich, używanych przez rozgłośnie. Rozgłośnie w Polsce mają moc od 2.000 do 120.000 watt, zasięg zaś ich nie przekracza granic Europy. Stacje nadawcze krótkofalowe mają moc maksymalną 50 watt, mogą zaś porozumieć się z najbardziej odległymi punktami na kuli ziemskiej. Dzieje się to nie skut­kiem niezwykłych wynalazków, gdyż zasady teoretycz­ne są wszędzie te same, ale dzięki wyzyskaniu owych właściwości.
 Każda antena nadawcza promieniuje energię we wszystkich kierunkach. Część fal, biegnących nad zie­mią, (tzw. fale przyziemne) jest pochłaniana przez ota­czające przedmioty. Reszta energii rozchodzi się pod pewnym kątem w górę i tam na wysokości kilkudzie­sięciu kilometrów napotyka na warstwę gazów zjonizowanych zwaną warstwą Haevisidea, która zachowuje się względem fal elektromagnetycznych podobnie jak wierciadło względem fal świetlnych: załamuje je i skierowuje do ziemi. Fale przyziemne nie mają wielkiego znacze­nia dla krótkofalarstwa, gdyż stopień absorbcji nie­znaczny przy falach długich jest tym większy, im krótsza fala. Odbicie natomiast tak od warstwy H. jak i od ziemi może zachodzić kilkakrotnie z małą stratą energii. Nie wdając się w dość zawiłe zagadnienie załamywania się fal elektromagnetycznych stwierdzimy jedynie, że im krótsza jest fala, tym większy kąt odbicia i tym dalszy zasięg.