4) Godne wiary, to znaczy: powinny posiadać pamięć, zdolność obserwacyi i jasnego wypowiadania tego, co zauważyły.
5) Godne zaufania, by wypełnić w zupełności i przekazać daléj odebrane rozporządzenia.
6) Punktualne co do sekundy i porządne do drobiazgowości.
7) Spokojne, ale szybkie, szybkie bez pośpiechu, łagodne bez powolności, dyskretne a niewysuwające się na przód.
8) Wesołe i pełne nadziei, nie pozwalając ani sobie ani choremu upadać na duchu.
9) Powinny posuwać czystość do najwyższego wykwintu.
10) Powinny zapominać o sobie, a tylko pamiętać o chorym.
11) Powinny wreszcie współczuć z chorym, a niepoddawać się wzruszeniu.
Pokazuje się z tych przepisów, iż nie każda kobieta zdolną jest do podobnie wzniosłego powołania.
Taka tkliwa, obowiązków pamiętna,
Taka wierna w przygodzie, tak szczera,
Że piastunki nazwę nosić godna.
Jeśli więc życie święcisz na bliźniego sprawy,
Proś: sztuki pocieszenia Bóg ci niech łaskawy
Użyczy mocą Swoją...
Bo srodze serca ludzkie ból rozdziera krwawy,
A ran dotykać trzeba Chrystusową dłonią.
