Przejdź do zawartości

Strona:Kucharka litewska (1913).djvu/93

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

oskrobaniu wierzchami, ustawić w rondlu jedne przy drugich, zalać kwaterką lub więcej rozpuszczonego masła (stosownie do ilości kartofli), kilku łyżkami buljonu zmieszanego z grzybowym smakiem, nakryć i tuszyć do miękkości.

45. Kartofle nadziewane innym sposobem.
Proporcja: 25—30 kartofli, 2 cebule, 2 łyżki masła, trochę soli, pieprzu i majranu.

Spore kartofle wypłókać, czysto wytrzeć lub obrać i upiec. Zerżnąć zręcznie wierzchy, i wybrać tyle miękisza, aby go trochę zostało przy łupinie. Usiekać drobno cebulę, podsmażyć w sporej łyżce masła, zmieszać dobrze z miękiszem wydrążonym, rozetrzeć, aby gruzołków nie było, dodać nieco tłuczonego pieprzu, można i trochę majranu, nadziewać tem kartofle i wstawić do pieca na wysmarowanej masłem blasze.
Tym sposobem nadziewane kartofle lepsze są niegotowane, lecz na surowo zaprawione i upieczone jak poprzednio.

46. Kartofle na parze.
Proporcja: kartofle i 1—1½ łyżki masła, soli.

Oskrobane i wymyte kartofle włożyć do rondelka bez wody, przykryć, wstawić do większego rondelka napełnionego do połowy wrzącą wodą, przykryć i gotować. Po ugotowaniu wyjąć na półmisek, osolić i polać sklarowanem masłem.
W poście dawać bez masła do sardynek, do siekanego śledzia, lub śledziowego postnegu masła. (Ob. w rozdziale o rybach).

47. Kartofle smażone w całku.
Proporcja: 1—1½ kwarty kartofli, parę łyżek masła, trochę soli.

Obrać surowe kartofle i powydrążać z nich żelazną