Powyższy ujemny wynik badania bakteryologicznego nie wyklucza mojem zdaniem, prawdziwości doniesienia, iż śmierć była wynikiem zatrucia spożytą kiełbasą. Że w kiełbasie skonfiskowanej już po wypadku nie znaleziono szkodliwych dla zdrowia drobnoustrojów lub substancyi, nie przesądza sprawy, bo nie musiała być a najprawdopodobniej i nie była to kiełbasa ta, którą denat spożył. Na wiadomość wypadku mógł był przecież właściciel sklepiku usunąć resztę kiełbasy, której część sprzedał denatowi. Badanie bakteryologiczne narządów zwłok denata, dokonane dopiero po sekcyi, spóźnionej wskutek późnej decyzyi odnośnych władz, nie miało już z tego powodu wielkich widoków powodzenia.
Obraz anatomiczny odpowiadał najzupełniej obrazowi podostrego otrucia arszenikiem, z tą tylko różnicą, że obraz taki wytwarza się przy otruciu arszenikiem zwykle nie tak szybko t. j. nie w ciągu zaledwie jednej doby i to u dorosłego mężczyzny. Okoliczność, że przebieg choroby był niezwykle gwałtowny i że, co najważniejsza objawy wystąpiły wkrótce po spożyciu kiełbasy, dowodzi, iż w danym przypadku nie zachodziło zakażenie, lecz otrucie toksynami wytworzonymi przez niewiadome drobnoustroje w spożytej kiełbasie. Zbiór przypadów, istniejących za życia i obraz anatomiczny odpowiadałby otruciu sepsyną, jadowi gnilnemu, wyodrębnionemu dawniej przez Schmiedeberga i Bergmanna a obecnie niedawno bliżej zbadanemu przez Fausta[1]. Kobert[2] przypisuje conajmniej część objawów przy otruciu mięsem sepsynie.
Strona:Leon Wachholz - Z kazuistyki tak zwanych otruć mięsem.djvu/12
Ta strona została przepisana.
zawierają żadnych dla zdrowia szkodliwych drobnoustrojów lub substancyi. Z śledziony denata nie wyhodowano drobnoustrojów z grupy bac. enter. Gärtner, jedynie tylko drobnoustroje z grupy bac. coli.
V. Przypadek. August C. 39. letni zamożny właściciel dóbr, ukąszony 12. marca 1907. przez własnego psa w rękę,
