Strona:Listy Jana Trzeciego Króla Polskiego.djvu/208

czanki Wojewodzanki Witebskiej miał syna Stanisława, który dóźniej Wojewodą Połockim i hetmanem polnym litewskim został, i córkę Teressę, którą Xiąże Czartoryski Chorąży litewski za żonę pojął. Wojewoda Pomorski zginął pod Parkanami, jak o tem niżej będzie.
 15) Pani Donhofowey Podkomorzyny koronnej z domu hrabiów de Bessen. Pani ta za panowania Jana Kazimierza wielką miała u dworu powagę i wziętość. Córek miała dwie; starsza Elżbieta poszła za Stanisława Lubomirskiego marszałka wielkiego koronnego. O rękę młodszej Urszuli ubiegali się Ernest Denhof, który później wojewodą Malborskim został, i sławny z odwagi Marcin Kątski, który Kasztelanem krakowskim umarł. Po kilku z tego powodu odbytych między współzalotnikami pojedynkach, podkomorzyna koronna, idąc podobno za skłonnością córki, wydała ją w roku 1679 za Kątskiego.
 16) Biskup Płocki Stanisław Dąmbski z Elżbiety Jemielskiej zrodzony, był najprzód biskupem Chełmskim, potem Łuckim, potem Płockim. Umarł Biskupem Krakowskim w roku 1700. Gdy po śmierci Jana III, kardynał Radziejowski prymas stronę Xiążęcia de Conde popierał, biskup Płocki Augusta II. królem polskim ogłosił i koronował.
 17) Mr. le Marquis d’Arquian, ojciec królowej Maryi Kazimiry, teść Jana III. Bawił przez długi czas w Polsce przy zięciu i córce. W roku 1696. Kardynałem mianowany został.
 18) Ma Soeur, siostra Jana III. Katarzyna Sobieska była naprzód za księciem Dominikiem Ostrogskim wojewodą krakowskim. Po jego śmierci poszła za księcia Michała Radziwiłła wojewodę Wileńskiego, podkanclerzego i Hetmana polnego Litewskiego. Zeszła z tego świata w Warszawie w roku 1694.
 Między papierami Michała Raczyńskiego Wojewody poznańskiego, znalazłem oryginalną assygnacyą na fl. 1.000, przez Jana III. podpisaną; które Wojski lwowski dobrami królewskiemi Jaworów zarządzający, na msze za duszę zmarłej siostry królewskiej miał wyliczyć.
 Assygnacyą tę dosłownie przepisaną tu przyłączam.
 „Urodzony Woyski lwowski. Tejże godziny skoro niniejszy nasz ordynans dojdzie rąk W. Mci, odliczyć z prowentów naszych złotych 1.000 i zawieść do Lwowa, a tam