Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/264

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

533. Duchy czy mogą nas obdarzać darami fortuny, jeżeli je o to upraszamy?
„Czasami tylko jako próbę, najczęściej jednak odmawiają jak się odmawia dziecku, gdy się czego niepotrzebnie napiera.“
— Szafowanie skarbami do kogo należy, do złych czy do dobrych Duchów?
„Tak do jednych jak i do drugich, zależy to od zamiarów; lecz najczęściej występują tylko Duchy chcące pociągnąć was ku złemu, a do czego najłatwiejszą zręczność nastręcza łatwość uciech jaką daje bogactwo.“
534. Gdy jakieś nieprzezwyciężone przeszkody niweczą nasze zamiary czy nie będzie to sprawką jakiegoś Ducha?
„Czasami Ducha, ale najczęściej niezgrabności waszej. Położenie i charakter wpływają tu najwięcej. Gdy się upieracie postępować nie podług sumienia lub rozumu, Duchy bywają wtedy niczem; natenczas stajecie się sami dla siebie złemi genjuszami.“
535. Gdy nas co szczęśliwego spotyka czy potrzeba za to dziękować naszemu Duchowi opiekuńczemu?
„Najprzód podziękujcie Bogu, bez woli którego nic się nie staje, a następnie Duchom dobrym, Jego wykonawcom.“
— Co może nastąpić w razie niedziękowania?
„To, co zwykle spotyka niewdzięcznych.“
— Mamy jednak ludzi, co ani modlą się ani dziękują, pomimo to spotyka ich zawsze powodzenie?
„Tak jest, lecz trzeba i o tem wiedzieć, jaki koniec ich czeka; zapłacą oni drogo za ulotne szczęście, na które nie zasłużyli, im więcej bowiem dostali, tem więcej będą musieli i oddać.“

Działanie Duchów w zjawiskach natury.

536. Wielkie zjawiska natury, które uważamy jako zamięszanie żywiołów, czy są skutkami przypadkowemi lub też trzeba w nich upatrywać jakie cele opatrznościowe?