Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/431

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

duchowym tworzą, one jednakie rodziny wspólnych uczuć, na czem polega ich szczęście duchowe; podobnie jak w waszym świecie dobieracie się podług stopni towarzyskich i ztąd doświadczacie pewnej przyjemności, gdy jesteście w równem towarzystwie. Przywiązanie czyste i szczere, jakiego doznają i nawzajem odpłacają, jest dla nich źródłem pomyślności; nie ma tam ani fałszywych przyjaciół ani dwulicowych ludzi.“
Szczęścia zaznaje na ziemi człowiek wtedy, gdy napotyka duszę, z którą się może połączyć węzłem czystym i świętym. W czystszem życiu niezmysłowe to szczęście nie będzie miało granic, ponieważ nie spotka tam nikogo innego prócz dusz spółczujących, których samolubstwo nie wyziębiło; wszystko jest miłością w przyrodzie: samolubstwo ją zabija.
981. Czy zachodzi jaka różnica pomiędzy tym, co się bał za życia swego śmierci, i tym dla którego była ona rzeczą obojętną, a nawet oczekiwaną z radością?
„Bardzo wielka; może być jednak unicestwioną, w skutek sztucznych pobudek odstraszających od życia lub wywołujących to żądanie, bądź przez strach, bądź że się tego życzy, słowem przez uczucia bardzo rozmaite, można wpłynąć na ten stan Ducha. U tych, co pragną śmierci, dla tego by kres swym cierpieniom położyć, jest widocznym pewien rodzaj szemrania przeciwko Opatrzności i przeciwko próbom, jakie mają do przebycia.“
982. Wyznawanie duchownictwa i wiara w objawienie czy są potrzebne, dla zapewnienia nam losu w życiu przyszłem?
„Gdyby to koniecznem było, wypływałoby ztąd, że ci wszyscy, co w to nie wierzą, albo w tem oświecić się nie mogli, są wydziedziczeni, co byłoby oczywiście niedorzecznością. Dobro jedno zapewnia wam przyszłość; owoż dobro jest zawsze dobrem, jakąby nie była droga, która do niego prowadzi. (165 — 799.)
Wiara w duchownictwo dopomaga do naszego ulepszenia, określając ściślej pewne pojęcia o przyszłości; przyspiesza ono postęp w jednostkach i w masach, ponieważ daje poznać, co się z nami stanie kiedyś; jest to punkt oparcia i światło kierujące krokami