Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/452

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
ZAKOŃCZENIE.

I.

Niepodobna wytłumaczyć temu, kto o magnetyzmie ziemi wie tylko z rybek magnesowych, któremi się dzieci bawią, że zabawka ta mieści w sobie tajemnicę ustroju wszechświata i ruchu ciał niebieskich. To samo możnaby powiedzieć i o tych, co znają duchownictwo tylko z wirowania stolików, widzą oni w tem zabawkę dla przepędzenia czasu, a tymczasem nie pojmują, że zjawisko tak proste i pospolite, znane od najdawniejszych czasów przez narody na pół dzikie, może być w związku z najwyższemi zagadnieniami spółecznemi. W istocie, badacz powierzchowny jakiż związek może znaleźć pomiędzy stołem wirującym, a przyszłością moralną ludzkości? Kto lubi atoli zastanawiać się, przypomin sobie, że z prostego rądla gotującego się, którego przykrywka podskakiwała jak się to zwykło powtarzać od wieków, wyszedł najpotężniejszy motor, za pomocą którego człowiek przelatuje przestrzenie i skraca odległości. Wy wszyscy, którzy nie wierzycie w nic, co jest po za obrębem świata materjalnego, wiedźcie, że z tego stolika wirującego wywołującego uśmiechy pogardy u was, wyszła cała nauka jak również wyszło rozwiązanie zagadnień, których dotąd żadna filozofja rozstrzygnąć nie potrafiła. Odwołujemy się do wszystkich naszych przeciwników dobrej wiary, i zaklinamy ich, by zechcieli powiedzieć czy zadali sobie pracę zbadania tego, co krytykują? podług ścisłej bowiem loiki, krytyka może być tylko uważaną wtedy za dobrą, skoro jej się podejmuje ktoś istotnie obeznany z przedmiotem, który