Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/340

przewodnikiem, doradcą i przyjacielem... Czy chcesz, ażeby majątek, po twojej śmierci, przeszedł na skarb.
 — Wolę sam go zjeść za życia.
 — Tak, ale gdybyś go nie przejadł?
 Prosper zastanowił się, że zrobienie testamentu nie jest jeszcze śmiercią, i odpowiedział:
 — I owszem.
 Włosko pochwycił komiwojażera za ręce i ścisnął je serdecznie, wołając:
 — A tak to co innego!... jesteś przyjacielem!... prawdziwym!
 — Ale — podchwycił przyszły mąż Heleny — jak teraz zbyteczne byłoby zajmować się moim testamentem... Pierwszym warunkiem, ażeby coś dać, jest ten, że trzeba mieć, a ja nie mam nic.
 — Oczywiście... To też ja nic nie będę miał, jeżeli ty nic mieć nie będziesz. Ale chodzi mi o ten dowód twego przywiązania.
 — No — rzekł Prosper ze śmiechem — to powiedz mi, jak się to robi, jak cię uczynić ogólnym spadkobiercą mojego obecnego i przyszłego majątku... Przygotuj projekt testamentu...
 — Jest gotów...
 — Już!... — zawołał Prosper nie bez pewnego zdziwienia. — No, ty możesz się chwalić, że o wszystkim myślisz i że czasu nie tracisz!
 — Człowiek rozsądny musi przewidzieć wszystko — wyrzekł sentencjonalnie były dependent.
 — Ha! to pokaż mi twój projekt... ciekawy jestem doprawdy.
 — Poczekaj chwilkę, zaraz powrócę.
 Tordier wyszedł i ukazał się wkrótce, przynosząc wzór testamentu, który już znają czytelnicy.
 — Masz... Rozpatrz się... — wyrzekł, podając Prosperowi papier, który go wziął i przeczytał głośno: