Strona:PL Garborg Górskie powietrze.pdf/94

a wkońcu uznał za odpowiednie przedłożyć cel, który go tu sprowadził. Załatwił więc i sprawę z owcą, a pod wieczór znalazł się w domu z powrotem.
 — Widział kto! I znowu dzień zeszedł! — powiada zdziwiony Lars z Lia.
 Nazajutrz, minąwszy podwórze, wyszedł na gościniec do swojej roboty. W tym zajechała mu drogę bryczka. Któż by to mógł być?
 — Czy też to nie sołtys a z nim chłopy z Utigard... cóż u licha!
 Sołtys zatrzymał się i pozdrowił go. Gdzie się wybiera i po co? Fantować za podatek.
 — A do djabła! Do krzty wyszło mi z pamięci! — powiada Lars.
 — O, od dawna! — odparł sołtys.
 — Patrzajcież! — pomrukiwał zdumiony Lars. Na dziś więc odłożył robotę.
 Następnego ranka wstał w złym humorze. Nic nie będzie z niczego, póki nie pójdzie na wieś i nie upewni się, czy znajdzie się ktoś, coby mu pożyczył pieniędzy na podatek.