Strona:PL Herodot - Dzieje.djvu/193

mając, że jego własną przytrzymała; złodziéj tymczasem pozostawiwszy jéj tamtę ucieka drzwiami. Kiedy zatém i to doniesiono królowi, zdumiał się nad przemyślnością i zuchwałością człowieka, w końcu rozesławszy po wszystkich miastach ogłosił przebaczenie i nawet wielkie nagrody przyrzekał, byleby stawił się przed jego oblicze. Złodziéj temu uwierzywszy przybył rzeczywiście do niego, a Rampsinit nadzwyczaj mu się dziwił i dał w małżeństwo tęż sarnę córkę, jako najwięcéj umiejącemu z ludzi; Aegypcianie bowiem, mówił, inne narody przewyższają, on zaś samych Aegypcian jeszcze.
 Potém opowiadali mi kapłani, iż król żywo zstąpił pod ziemię, tam gdzie Grecy mniemają być kraj cieniów (Hades), i że grał tamże z Demetrą w kostki, częścią onę pokonywając, częścią od niéj zwyciężany, i że znowu napowrót powrócił na świat przynosząc w podarunku od bogini ręcznik złoty. Czas zaś od zstąpienia Rampsinita aż gdy znowu powrócił, Aegypcianie (mówili kapłani) świętem obchodzili, które i ja znam i które jeszcze za mego pobytu widziałem obchodzących; wszakże nie mogę powiedzieć, czy dla innéj jakiéj przyczyny, czy téż dla téj tu ono wyprawiają. To jest płaszcz natenczas w jednym dniu utkawszy kapłani zawięzują jednemu z pomiędzy siebie przepaską oczy, i płaszcz ów na niego kładą, zaprowadziwszy potém przybranego w płaszcz ów na drogę do świątyni Demetry wiodącą sami się nazad oddalają; owego zaś przewiązanego kapłana, mówią, iż dwóch wilków zaprowadza do świątyni Demetry dwadzieścia stadjów od miasta odległéj, i znowu z świątyni napowrót na to samo miejsce odprowadza. Owoż wiadomości tych przez Aegypcian mi podanych, niechaj użyje każdy jak mu się wiarogodnemi wydadzą; mojém zaś założeniem jest w całym tym opisie spisywać, co od pojedyńczych opowiadane słyszałem. Mówią tedy Aegypcianie, że nad podziemnemi bóstwami przewodzi Demeter i Dionyzos. Pierwsi także Aegypcianie to zdanie wyrzekli: że dusza człowieka nieśmiertelną jest, i ze z rozsypaniem się ciała