Strona:PL Jan Łoś - Wiersze polskie w ich dziejowym rozwoju.djvu/100

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

11) 7 + 6, 7, 7, 7 + 6: Pś. II, 7.

 
Słońce pali, a ziemia idzie w popiół prawie,
Świata nie znać w kurzawie,
Rzeki dnem uciekają,
A zagorzałe zioła dżdża z nieba wołają!

12) 5 + 6, 5 + 6, 3 + 6. 5 + 5: Ps. 50.

 
Bóg wieczny, który wszytkim rozkazuje
Ziemskim tyrannom, mówić się gotuje;
Pozowie ziemię od wschodniej granice
Aż do słonecznej późnej łożnice.

13) Zwrotka saficka: 5 + 6,. 5 + 6, 5 + 6, 5. bardzo częsta: Ps. 8, 16, 28, 12, 65, 73, 85). 93. 133. Pś. I. 10: II. 1. 10. 16, 18, 22 Tr. 16.

 
Wszechmocny Panie, wiekuisty Boże!
Któż się twym sprawom wydziwować może?
Kto rozumowi, którym niezmierzony
Ten świat stworzony!

14) 4 + 7, 4 + 7, 7, 7 Ps. 150.

 
Chwalcie Pana ogromnemi trąbami,
Chwalcie Pana przyjemnemi lutniami;
Chwalcie z mocy, chwalcie go
Kołem tańca pięknego.

15) 5 + 6, 7, 5 + 6: Tr. 18. Pś. 1. 14; w tej ostatniej układ rymów: a b b a:

 
Patrzaj, jako śnieg po górach się bieli,
Wiatry z północy wstają,
Jeziora się ścinają,
Żórawie, czując zimę, precz lecieli.

16) 5 + 6. 7. 5 + L. 5 + 6: Pś. n, 21.

 
Srogie łańcuchy na swym sercu czuję,
Lecz to szczęściem szacuję,
Żem jet tak pięknym sidłem ułowiony:
Wesoło żywę, w trosce położony.

Dalej jednak w tej pieśni następuje 6 wierszy w dystychach (5 + 6), 7 jednostajnie. Całość się składa z 10 wierszy.
17) 8, 8, 7 + 6, 7 + 6: Chór I »Odprawie«.

 
By rozum był przy młodości,
Nigdy takiej obfitości
Pereł morze i ziemia złota nie urodzi,
Żeby tego nie mieli tym dostawać młodzi.