Przejdź do zawartości

Strona:PL Lope de Vega - Don Felix de Mendoza.djvu/19

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
Ramir.

Wierz im Pan ze wszelką pewnością.

SCENA  VI.
DON FELIX, RAMIR, ELWIRA, HRABIA, BEATRIXA.
Hrabia.

Tak, siostro moia, oto iest gość, którym nas Król darzy; pomoż więc mi przyiąć go należycie.

Elwira.

Uczynię to, co będzie w mocy moiéy.

Ramir (witaiąc Elwirę).

Błogosławię nieszczęściu, które mię zbliża do Pani.

Hrabia.

Wierz mi Don Felixie, że los twóy tak mą siostrę obchodzi, iak i mnie samego.

Don Felix.

Brat godny Pani, przez to upewnienie, osładza srogość przeznaczenia moiego. Lecz cóż mówię! osładza... iuż okrutna pamięć nieszczęść moich zaciera się w umyśle moim.

Elwira.

O to się starać powinnością naszą bę-