Przejdź do zawartości

Strona:PL Lope de Vega - Don Felix de Mendoza.djvu/93

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
SCENA  VII.
Ciż sami, i ALONZO.
Alonzo (wchodząc, ieszcze za drzwiami).

Możesz na mnie Panie polegać.

Elwira.

Do kogoż to mówisz?

Alonzo.

Do Pana Hrabiego — Przychodzę tu porządek robić.

Elwira.

Wkrótce dom ten okryie się żałobą; Alonzo! Król trunmę mi gotuie.

(wychodzi, a z nią Hipolita)
Hipolita (wychodząc, na stronie).

Jestem iuż zemszczoną.

Alonzo.

W dniu wesela tyle smutku miłość — i ta tyle nam pracy zadaie!..

SCENA  VIII.
BEATRIXA i ALONZO.
Beatrixa.

Ja ci pomogę, ieżeli zechcesz...