Strona:PL Merimee - Dwór Karola IX-go.pdf/155

 — Ksiądz proboszcz inaczej odmawia modlitwy — zauważyła gospodyni.
 — Czy prędko nadpłynie statek do Beaugency? — zapytał starszy.
 — Nie wiadomo.
 Młody zakonnik był niezadowolony z odpowiedzi, ale milczał i czytał brewiarz. Starszy odwrócił się od niego; przesuwając paciorki różańca mruczał coś po cichu.
 — Nie widziałam tak milczących zakonników — dziwiła się gospodyni, zasiadając do przędzenia.
 Wtem do izby weszło czterech uzbrojonych ludzi, którzy spostrzegłszy zakonników, skłonili się im i zwracając się do gospodyni, zażądali posiłku.
 — I wina, Małgosiu — dodał jeden.
 — Jeszcze czego! Kto mi zapłaci za wino, panie Bois-Dauphin? Jesteś mi już winien sześć talarów.
 — Tylko dwa, Małgosiu, tylko dwa! — zaśmiał się Bois-Dauphin.
 — Kłamstwo! — krzyknęła zaperzona gospodyni — sześć mi winieneś, jako żywo!
 — Niech będzie i sześć, mniejsza o to. Dziś wszystko zapłacę, bo mam pieniądze. Zarobiło się w tych czasach, chociaż spodziewałem się zarobić więcej. Co ci łotry robią z pieniędzmi!
 — Może je połykają, jak to u Niemców się praktykuje — odparł jeden z towarzyszów.