Ta strona została skorygowana.
Sebben rido cosi, sospiro nel mio cuore...
Menuet.
WIEK XVIII. — FESTYN TANECZNY.
Scena przedstawia elegancki gabinet na parterze, między salą balową, zatłoczoną ludźmi, a ogrodem. Muzyka. Kawaler i dania tańczą menueta.
Dama, tańcząc:
Chociaż uśmiecham się niby, westchnienie mam w głębi serca.
Kawaler, tańcząc:
Chociaż uśmiecham się niby, ból śmiechu pierś mi przewierca.
(Ukłony.)
O pani, pokłon ci składam.
Dama
Pokłon ci składam, o panie.
Kawaler.
Jakiż to festyn wspaniały, jak słodkie muzyki granie!
(Tańcząc, zbliżają się do siebie.)
Jutro już będę daleko, w myśli cię chwytam w ramiona,
Całuję oczy twe, piersi, weź duszę moją, bo kona.
