Ta strona została przepisana.
Ingeborga.
I dzisiaj nie walczy!
Ale odpycha ucieczkę, jak zbrodnię!
Frytjof.
Konieczność zmusza.
Ingeborga.
To tylko koniecznem
Nazywam, co jest słusznem i szlachetnem.
Frytjof.
Słońce wysoko — czas ulata marnie!
Ingeborga.
Niestety! mój już uleciał — na wieki!
Frytjof.
Pomyśl-no, rozważ, i ostatnie słowo
Wyrzecz.
Ingeborga.
Jam wszystko z rozwagą wyrzekła.
Frytjof.
Gdy tak — bądź zdrowa, siostro Króla Helga!
Ingeborga.
Frytjofie! tak-że rozstaniem się z tobą?
Jużże u ciebie dla tej, która była
