Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/213

 — Czy ten krewny już nie żyje! — zapytał Leopold zuchwale.
 — Wszystko się każe domyślać, że umarł...
 Leopold spojrzał na rozmawiającego z nim z latwém do zrozumienia zadziwieniem.
 — A! wszystko się każe domyślać że umarł?
 — Bez wątpienia....
 — Ale zdaje mi się, że skoro jest w więzieniu, to okoliczność ta, powinnaby być pewną...
 — Był w niem... lecz uciekł...
 — Z Clairvaux?
 — Nie, z więzienia w Troyes dokąd był przeniesiony dla przesłuchania w charakterze świadka...
 — I dawno to temu?
 — Przed trzema dniami... — zręczny łotr znalazł sposób przepiłowania kraty celi leżącéj na drugiém piętrze, spuścić się na dół i umknąć przez mur... Prawdziwa sztuka!
 — Dla czegoż mówią, że umarł, skoro uciekł?
 — Wczoraj wieczorem znaleziono na brzegu, poniżéj Troyes, jego czapkę z numerem więziennym... — Prawdopodobnie w nocy, podczas ucieczki, chcąc się ukryć w którym ze statków stojących na kotwicy w tém miejscu, pośliznął się i wpadł w wodę... — Lada dzień znajdą jego ciało... Takie jest mniemanie w sądzie... — Gdyby żył, poznanoby go po ubraniu więzienném i pochwycono...
 — Doprawdy, rzekł Leopold Lantier, — udzie-