Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/768

 — Zdaje mi się, że mam przyjemność widzieć panią po raz pierwszy?
 — Tak, panie.
 — Jaki interes panią sprowadza?
 — Interes największej dla mnie wagi... Bardzo bym sobie życzyła i mam konieczną potrzebę mówić z panem Auguy.
 — Czy pani nie może mi w krótkości powiedzieć o co idzie?
 — Nie, panie, niepodobna... Muszę pomówić z samym panem Auguy...
 — Pan notaryusz w tej chwili jest zajęty z dwoma interesantami.
 — Poczekam, proszę pana...
 — Jak się pani, podoba... Chciej pani siadać. Jak tylko będzie Wolny, będę miał honor panią zaanonsować...
 — Oto mój bilet, panie... — rzekła pani Bertin siadając.
 I położyła na biurku kwadratowy kawałek brystolu wyjęty z książeczki oprawnej w rzeźbioną kość słoniową.
 Małgorzata długo czekała.
 Niecierpliwość i niepokój drażniły jej nerwy.
 Z uchem wytężonem ku gabinetowi notaryusza, nie mogła dosłyszeć ani słowa, ale dochodził ją odgłos rozmowy.
 Nareszcie ton głosów się zniżył.
 Małgorzatą słyszała posuwanie krzesła, odgłos kroków, a następnie otwieranie i zamykanie drzwi...