Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/836

szczone?... Ja przeciw temu protestuję! Opuszczenie takie byłoby szkaradzieństwem...
 — Opuszczenie to nie istnieje... — odparł sucho urzędnik. — Panna de Terrys ma służących...
 Z kolei odezwała się Małgorzata:
 — Czy mi pan pozwolisz czuwać przy mojej przyjaciółce tak okrutnie dotkniętej?
 Komisarz odpowiedział z ukłonem:
 — Pani, to jest niepodobieństwo...
 — Jednakże...
 — Proszę pani, niech pani nie nalega, byłoby to napróżno.
 Pani Bertin wydała głębokie westchnienie, spuściła głowę, uklękła na parę sekund przy trumnie hrabiego i wyszła z pokoju z Paskalem Lantier i Pawłem.
 Tłum już wyszedł, rozprawiając o strasznym wypadku który się wydarzył.
 Przy bramie zdejmowano już żałobne draperye.
 Katafalk odjechał.
 Na dziedziniec zajechał, furgon prefektury policyi.
 Na pierwszem piętrze nie było nikogo prócz Honoryny ciągle zemdlonej i pilnowanej przez pokojową, pomięszanych służących, urzędników, agentów przebranych po cywilnemu i czterech posługaczy pogrzebowych.
 Trumnę zamknięto starannie, zniesiono i umieszczono w furgonie, który pod eskortą dwóch agentów, pojechał do Morgi.