Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/963

 — Czy to na pewno?
 — Jaknajpewniej!... pojechał za interesem do kamieniołomów w Courcelles, koło Chantilly.
 Leopold wydawał się bardzo zakłopotanym.
 Kasyer widząc jego ambaras, mówił dalej:
 — Jeżeli pan zechce pofatygować się jutro rano, to zastanie, pana Lantier...
 — Ale jutro niedziela.
 — Właśnie... Pan Lantier w niedzielę z rana nigdy nie wychodzi.
 — Dobrze! — odpowiedział wspólnik Paskala. — Przyjdę jutro rano...
 — I rozstawszy się z kasyerem, poszedł po dorożkę, sprowadził ją na ulicę Tocanier i kazał jej zabrać swoje tłomoki; lecz myśląc, że go może Jarrelonge szpiegował, pomyślał, że będzie roztropnie przedsięwziąść niejakie ostrożności przy przeprowadzeniu.
 Zamiast więc dać woźnicy adres na ulicy Navarin, kazał się zawieźć na dworzec Ś-go Łazarza.
 Tam oddał rzeczy do składu i poszedł na obiad do małej restauracyjki przy ulicy Amsterdamskiej.
 W godzinę powrócił z inną dorożką, odebrał swoje walizy i pojechał na ulicę Navarin.
 Jego nowe mieszkanie składało się z dwóch małych pokoików na dole.
 Pokoiki te służące niegdyś za sklep, miały drzwi na ulicę, co Leopoldowi pozwalało wchodzić i wychodzić, nie będąc widzianym przez odźwiernego.