prowincyał, O. Sunnier, ale od czasu do czasu zjeżdżał i O. Magio[1].
Prędki rozwój szkół pułtuskich przerwało na chwilę morowe powietrze 1571/2 r, grasujące straszliwie w mieście; młodzież rozjechała się do domów, Ojcowie na swe folwarki; z pozostałych dla posługi zadżumionych umarł brat Maciej Dembiński; zachorował ciężko, ale cudownie prawie wyzdrowiał O. Mikołaj Sędkowski.
Tymczasem otwarto kościół własny 1570. Królewna Anna i inne zacne panie opatrzyły go hojnie w aparaty i naczynia kościelne i relikwie. Między innemi, królewna ofiarowała w kosztownym relikwiarzu głowę św. Władysława, króla węgierskiego; pobożna szlachta okoliczna i mieszczaństwo pułtuskie dorzuciło grosz swój wdowi. Stanęła świątynia, ozdobna a gustowna, a w niej nabożeństwo w porządku i ładzie odprawiane, katechizacye wieczorne w niedziele i święta, słuchanie spowiedzi w dzień każdy. Wnet okazała się za ciasną, rozebrano ją więc w części i powiększono znacznie 1583 r. W kolegiacie zachowano jednak ambonę dla siebie, a przykład ten naśladowano potem i w innych miastach. Dwaj najznakomitsi później kaznodzieje, Jakób Wujek z Wągrowca, teolog i lingwista od r. 1565—1570 nowicyusz i teolog jezuicki
- ↑ Stan osób kolegium pułtuskiego od 8. paźdz. 1588 do 20. czerw. 1569 był ten:
O. Franc. Sunnijer (sic); vice-prov
O. Stan. Rozdrażewski, rektor, kaznodzieja.
O. Jakób Wujek, vice-rekt. kaznodzieja.
O. Wojc. Teobold, (Polak), Prof. retoryki.
O. Łuk. Krasowski, kaznodzieja.
O Jan Maciej, (Bohemo-hungarus) Prof. alogaritmi et computi ecclesiastici (rachunków).
Magister: Jerzy Torres. Prof. ret.
O. Jan Konarczyk, Prof. hum.
O. Gaspar Kaliski, Prof. syntaksy.
O. Banedykt Wirod, (Samborczyk), Prof. 2. kl. gramatyki.
O. Jan Petronel, Prof. 1 kl. gramatyki.
O. Mikołaj Sedkowiez do pomocy rektorowi.
Teodor Bochen i Wojciech Broido uczą się retoryki; braci 4: Bauszek, Rasz, Gluliczek, Orzegała.
Razem osób 18, wszystko ludzie młodzi od 21 do 38 roku życia (Archiv. Prov. Pol. Catalogi breves).
