Tenże O. Possevino wprowadził Jezuitów do Krakowa. Przybył on tam pierwszy raz do Polski w czerwcu 1578, aby zdać królowi sprawę z swej legacyi do szwedzkiego króla Jana III. Zdziwiło go, że w stolicy Królestwa, Jezuici swego domu nie mają i nieznani prawie. Wprawdzie proboszcz św. Szczepana, kanonik Tomasz Płaza pragnął ich sprowadzić z Brunsbergi do swej parafii, znosił się w tej mierze z bisk. warmińskim Kromerem, ale dla braku ludzi nic nie wskurał.
Teraz udał się z tą samą prośbą do O. Possevino. Przyrzekł mu, i na wiosnę 1579 jadąc znów do Szwecyi jako legat i wikaryusz apostolski do krajów północnych, przywiózł z sobą OO. Alojzego Odescalchi i Bazylego Cerini dla Krakowa, i oddał na usługi i w opiekę ks. Płazy. W poście 1579 miewali włoskie i łacińskie kazania w kościółku św. Macieja i w farze św. Szczepana. W tym jeszcze roku zastąpili ich dwaj inni, O. Kasper z Czarnkowa i O. Paweł Boksza, który także w farze wielickiej gorliwie kazał. Przez lato pomagał im w pracy O. Justus Rab, Krakowianin, niedawno z protestantyzmu nawrócony. Tak powstała „misya krakowska“,
Niechętnem okiem patrzała na nią akademia, obawiając się, aby Jezuici osiedliwszy się raz w Krakowie, szkół swoich nie otworzyli. Więć też naprawieni przez nią biskup Myszkowski, kapituła i rajce miasta postanowili niedopuścić Jezuitów do stałej rezydencyi. Im zaś bardzo przypadł do gustu cmentarny kościółek św. Barbary, bo in umbilico w środku miasta położony. Właśnie przejeżdżał przez Kraków, zdążając do Warszawy Possevino, jako pośrednik papieża w sporze króla z cesarzem o dwa zamki wegierskie[1]. Zrozumiawszy o co chodzi,
- ↑ Patrz rozdz. VI, str. 327.
P. Joannes Forner, Burdigalensis, Notarius apostoł. Minister domus.
P. Jannes Voelker e Thuringia, Concionafcor estonien praefect. studiorum.
P. Christoph Ostrowicz, Mazoviensis, Conc. polon.
Magister Joan. Strauch. Borussus, docet infimam.
Fratres 7. Universim 13. (Archiv. Prov. Pol. Oatalogi breves).
O. Forner był przez 6 lat towarzyszem O. Posserino w Szwecyi i Polsce Od r. 1593 rezydencya dorpacka zamieniona w kolegium, uczono gramatyki i humaniorów.
