Strona:Szczęsny Morawski - Sądecczyzna za Jagiellonów.djvu/51

z tymi, co pragnęli zemsty na Ziemowicie. Że do nieh należeli nasi sądeccy rytterowicze z Sciborem, nic pewniejszego: boć przecie Ziemowit, złupił dobra Melsztyńskie młodego ich wojewody, a Ścibor pamiętał, jak wywiedzion w pole, zamiast starostwa, niesławy tylko nabył.
 Ziemowit ufny w rozejm krakowski, doma porozpuszczał wojska swoje: więc nie trudna była wojna, do której zastępy swe przyłączyli Krakowianie z Sandomierzany. Pochód był na Radom ku Ziemitowej części Mazowsza: łupiono, palono i zabijano! a węgierskie wojsko nie znało ni litości ni świętości. 25 Września oblężono Brześć (kujawski) pustosząc w około — podczas gdy znienawidzony ów Domrat kasztelan poznański, chcąc się przychlebić Zygmuntowi, zaciężnymi Sasami i Pomorzany osadzał dobra Bodzanty. Korzystając zaś z sposobności, Jagiełło z Litwą zdobył Drohiczyn — i pewno nie marzył, że zabierze wszystek zysk tej wojny. Po 11todniowem oblężeniu Brześcia, za pośrednictwem Władysława Opolskiego stanął przecie rozejm do Wielkiejnocy; a madziarskie posiłki obciążone łupem nawet kościelnym i przekleństwy ludności całej, ustąpiły wraz z nienawidzonym Zygmuntem.
 Więc niebawem wysłano posły do królowej i zastawniki za królewnę Jadwigę, którą po koronacyi obiecano matce zwrócić jeszcze na 3 lata. Lecz królowa podmawiana przez rytterowicze ciągle obawiające się groźnego Siemka, raz jeszcze chciała próbować szczęścia opanowania Wawelu.
 Jan Tarnowski kaszt, sand. najdzielniejszy z rytterowiczów, wierny układom zawartym r. 1376 w Bieczu z Ludwikiem, podjął się wykonania pomysłu śmiałego. Z dobraną garstką Węgrów za pomocą naddunajeckiej braci, miał podpaść i zdobyć Kraków, podczas gdy królowa posła Sędziwoja z Szubina i zastawniki jego zatrzymywała w dalekiej Jadrze dalmackiej. Prócz Tarnowskiego, zupełnie na usługi swe miała ona młodego wojewodę krakowskiego Melsztyńskiego, który głębiej zajrzał w czarne oczy jednej z panien dworu, Elżbiecie córce Emrycha wojewody (po Opolczyku wielkorządcy ruskiego) — i byłby w piekło szedł dla jej pozyskania, które od królowej przeważnie zależało. Łatwy więc domysł, że wojewoda krakowski wszystkiego wpływu użył, pośrednicząc tej sprawie, mającej przynieść chlubę rodowi jego, a szczęście samemu.