tylko zna w imionach poszczególnych, jak Bielawy, Bieskidy, Gorzeć, Tatry, Krępak, Magura, Czarny las, Czarna hora i t. p.
Z tych gór część główna, posiadająca charakter alpejski, pod nazwą Tatr, jest rdzeniem, trzonem całych Karpat. Na przestrzeni 8 mil wzdłuż a 3 wszerz, piętrzy się pasmo dzikich i nagich szczytów sięgających do półdziewięta tysięcy stóp wysokości nad poziom morza Bałtyckiego, otoczone zewsząd walnemi dolinami od właściwego grzbietu karpackiego, tak, że Tatry tworzą same dla siebie odrębną całość oddzieloną na zachodzie doliną Orawską, od północy doliną Nowotarską, od południa w połowie jednéj Liptowską, a w drugiej Spiską, która ją i od wschodu rozgranicza. Myli się więc grubo ten, co Karpaty nazywa Tatrami. Karpat nazwa pochodzi od Chorby, Cherby, Cherbty, garby, grzbiety;[1] że zaś ani greccy, ani łacińscy geografowie takiego słowiańskiego wyrazu nie umieli wymówić, więc go do swoich pojęć nakręcali i zrobili z niego Karpaty, a z Chrobatów wytworzyli Karpów, Karpidów, Karpianów, od których kraj podgórski cały zwie się Chrobacyą. Mieszkańcy ci gór sąsiadów swoich osiadłych w równiach od lechy[2], roli, nazwali Lechami, co się do dziś dnia utrzymało. Górale nasi inaczéj nie zowią mieszkańców z równin jak lachami.
Zkąd się wzięło imię Tatr, dotąd są w tym względzie tylko przypuszczenia. Pierwszy raz z nazwą Tatr spotykamy
