Najlepsze przedstawienie dla początkujących zawierają zapewne Studies in Humanism F. C. S. Schillera, zwłaszcza zaś szkice pod numerami I, V, VI, VII, VIII i XIX. Poprzednie jego szkice i wogóle literatura polemiczna, przytoczone są u niego w przypiskach.
Dalej, obacz: J. Milhaud: le Rationel, 1898, oraz piękne artykuły Le Roy w Revue de Metaphysiąue, t. 7, 8 i 9. Także artykuły Blondel a i Sailly’ego w Annales de Philosophie Chretienne, 4 serya, t. 2 i 3. Papini zapowiedział francuską książkę o Pragmatyzmie.
Wreszcie, dla uniknięcia nieporozumienia, pozwólcie mi dodać, że niema logicznego związku między pragmatyzmem, jak ja go rozumiem, a doktryną, którą wygłosiłem niedawno pod wpływem „radykalnego empiryzmu“. Ostatnia spoczywa na własnych nogach. Można odrzucić ją całkowicie, a jednak pozostać pragmatystą.
Universytet Harward’a.
Kwiecień 1907.
