Przejdź do zawartości

Symfonie anielskie/Symfonia trzecia

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Jan Żabczyc
Tytuł Symfonia wtóra
Pochodzenie Symfonie anielskie
Wydawca Krakowska Akademia Umiejętności
Data wyd. 1913
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron


Symfonia trzecia.

Niesłychana to nowina:
Porodziła Panna Syna
Dla ziemskiej włości
Z wiecznej miłości.

Okazała niebieskiego
35 

Pana stworzenia wszytkiego
Nam Zbawiciela.
Odkupiciela.


W Betleem go dziś powiła

I w jasłeczkach położeła [1],
10 

Temu wół, osieł
Pokłon przynosił [2],

Na niezgrabne swe kolana
Przypadając, chwali Pana

I parą grzeje
15 

Nasze nadzieje.

Z tej nowiny i anieli,
W górnym gmachu co siedzieli,
Dziś się spuszczają.

Jawną cześć [3] dają
20 


Królowi narodzonemu,
Na okup oświadczonemu;
Ten grzesznych zbawi,
W niebie postawi.

Pastuszkowie Pasterzowi
25 

Na multankach grać gotowi;
Choć Pasterz młody,
Przestrzega szkody,

Aby ludzi nie psowała,

Ale raczej szwankowała
30 

W swojej zabawie.
A [4] przy tej sprawie

Panna wesoła i Matka
A z nią Józef stary tatka.

Graj, pasterzu, graj
35 

Wesela dodaj.

Troje słońca zabłysnęły
I winnice zakwitnęły
Engadzkiej góry.

Przyszedł Pan z chóry,
40 


Przyszedł z wojski anielskimi
Stanowić pokój na ziemi
I chwałę w niebie,
A tę dla siebie.

Gwoli Panu gdy weseli
45 

Na powietrzu archanieli,
I my też z nimi [5]
Pląsać będziemy.





  1. położyła.
  2. przynosieł.
  3. rzecz.
  4. I.
  5. niemi.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Żabczyc.