Sarneczka

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	anonimowy
Tytuł	Sarneczka
Pochodzenie	Poezye Alexandra Chodźki
Data wyd.	1833
Druk	Nowa Drukarnia Pompejusza i Spółki
Miejsce wyd.	Poznań
Tłumacz	Claude Fauriel; (z greckiego na francuski); Aleksander Chodźko; (z francuskiego na polski)
Pochodzenie oryginalne	Chants populaires de la Grèce moderne
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór;
	Indeks stron

›››

SARNECZKA.

Nieszczęśliwa jakaś straciwszy męża i syna, zabitych zapewne z rozkazu którego Paszy, opiewa swą niedolę pod przenośnią. Piosnka ta, powszechnie znana w Akarnanii południowej, śpiewa się w zdarzeniach smutnych.

Gdy noc, gdy tuman łąki zaciemi,
Gdy głucho w borze – na bór, na łąki
Biegą jelenie, biegą jelonki,
Pasą się, bawią, kąpią, do świtu.
Jedna sarneczka nie bawi z niémi,
W krzakach, w sitowiu samotna żyje,
Sypia na nagiej piersi granitu,
Szelest ją własny, cień trwoży własny,
A gdy spragniona znajdzie zdrój jasny,
Pierwéj go zinąci, a potém pije.

Pyta ją słońce pewnego świtu:
„Co tobie? powiedz moja sarneczko,
Czemu gdy stado igra nad rzeczką,
Albo się w upał położy w chłodzie,
Ty śpisz ua nagiej piersi granitu,
Ty w ciemnej rada mieszkasz dąbrowie;
Czemu sarneczko ni mię o wschodzie
Ni o zachodzie nigdy nie witasz?“
– „O moje słońce! ponieważ pytasz,
Biédna sarneczka tobie odpowie:

Dwanaście latek żyłam bezdzietna,
Bóg mi dał synka w trzynastym roku,

Strzegłam go jako źrenicę w oku,
Tak mi rosł prosto, pięknie – aż oto
Raz wybiegł igrać gdzie łączka kwietna,
I, ah! od złego poległ oręża.
Bodajbyś umarł strzelcze niecnoto,
Bodaj rzemiosło twoje umarło,
Co mi jedyną roskosz wydarło,
Co mi wydarło syna i męża!“ –

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: anonimowy i tłumaczy: Aleksander Chodźko, Claude Fauriel.