wzniesionych przez niego, przez brata[1], przez przodków, cnotliwa żona[2], dzieci jakich każdyby sobie życzył[3], znaczny majątek, a nadewszystko krwią wojen domowych niesplamiony, żaden obywatel od niego nieukrzywdzony, wielu przeciwnie staraniem i ludzkością jego ocalonych. Taki mąż, taki obywatel, może mylić się w zdaniu, ale niechętnym Rzeczypospolitej żadnym sposobem być nie może.
Pokoju chce M. Lepidus. Bardzo dobrze; jeżeli tylko taki pokój zjednać może, jaki niedawno zjednał, przez który wolno będzie Rzeczypoposlitej syna Kn. Pompejusza oglądać, na swoje go łono przyjąć, i spodziewać się, że nie tylko on jej wrócony został, ale i ona z nim razem do dawnego stanu powróci. Dla tegoć to uchwaliliście Lepidowi statuę przy mównicy z chlubnym napisem, i tryumf nieobecnemu[4]. Aczkolwiek wielkie rzeczy na wojnie sprawił, i godne tryumfu, nie było atoli powodu przyznania mu tego, czego nie otrzymał ani Paweł Emiliusz, ani Scypio Emilian, ani starszy Afrykanin, ani Mariusz, ani Pompejusz, którzy większe wojny odprawili; lecz że w cichości wojnę domową przytłumił, najznakomitsze zaszczyty, skoro się pora zdarzyła, jemuście przyznali.
V. Czy tedy sądzisz, M. Lepidzie, że jakiego obywatela mieć będzie
- ↑ M. Lepidus odbudował, będąc edylem 52 roku, świątynię Diany na górze Awentyńskiej. Brat jego, L. Emiliusz Paulus, konsul roku 50, zbudował nową bazylikę na Forum od jego imienia Emilia nazwaną, i odnowił drugą przez przodków postawioną. Poświęcony przez brata zemście Oktawiana, zginął w proskrypcyi ostatniego tryumwiratu.
- ↑ Junia, siostra przyrodna M. Brutusa. Opowiada o niej Cycero zabawne zdarzenie. Pewien miody Rzymianin, nazwiskiem K. Wediusz, przejeżdżając przez Cylicyą zostawił część swoich bagażów u swego gospodarza, po którego śmierci opieczętowano jego rzeczy wraz z bagażami Wediusza. Gdy je otworzono, znalazło się w nich pięć portretów najcelniejszych dam Rzymskich, a między niemi Junii, żony Lepida, siostry Brutusa. Stało się to, kiedy Cycero był wielkorządca Cylicyi. Donosząc Attykowi o tem ciekawem odkryciu powiada: «Wyznać trzeba, że brat i mąż zasługują na swe nazwiska: brat głupi (brutus), że nie widzi, mąż grzeczny (lepidus), że znosi wszystko bez narzekania. Cicero ad Atticum, VI, 1.
- ↑ Syn Lepida ożeniony z córką Antoniusza, stracony za spisek pod panowaniem Augusta.
- ↑ Odprawił ten niezasłużony tryumf Lepidus już będąc tryumwirem, ostatniego dnia 43 roku.
