Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/133

Duch bywa wtedy wolniejszym, i ma o rzeczach dalekich pojęcie, jakiego przypuszczać nawet sobie nie potrafimy; może dostrzegać to oczyma cielesnemi, co w myśli sobie zaledwo przedstawiać możemy.
 Oczyszczenie Duchów sprowadza u istot, w które zostały wcielone, udoskonalenie moralne. Namiętności zwierzęce ucichają, a braterstwo zastępuje sobkowstwo. Jest w tem coś podobnego, do wojen na ziemi, wstrętnych towarzystwom wyżej ukształconym; nienawiść i niezgody nie mają u nich celu; gdyż nikt nie chce krzywdzić bliźniego. Widzenie rzeczy przyszłych wzrokiem wewnętrznym, spokój spowodowany niezakłóconem sumieniem, sprawują, że śmierć dla nich wcale nie bywa straszną; patrzą na jej zbliżanie się bez trwogi, uważając takową za pewien rodzaj przeobrażenia.
 Długowieczność życia bywa zdaje się rozmaitą, w rozmaitych światach, i to stosownie do ich wyższości fizycznej, tudzież moralnej, co jest zresztą zupełnie racjonalnem. Ciało im mniej zależy od materji, tem mniej podlega przygodom, co go niszczą; im Duch jest czystszy, tem mniej posiada namiętności rujnujących ciało. Jest to jeszcze jedno z dobrodziejstw Opatrzności, która tym sposobem chce nam ukrócić cierpień.
 183. Przechodząc z jednego świata na drugi, Duch czy zawsze potrzebuje rozpoczynać od dzieciństwa?
 „Stan dziecinny jest wszędzie koniecznym, jako przechodowy; tylko nie zawsze bywa tak głęboko bezmyślnym jak u was.“
 184. Duch czy może sam sobie obierać świat, który będzie musiał zamieszkiwać?
 „Nie zawsze; wolno mu jednak prosić o to, a jeśli zasługuje, może mu być to dozwolonem; światy bowiem bywają dostępne dla Duchów podług ich doskonałości.“
 — Gdy Duch nie prosi o nic, kto wyznacza świat, w którym ma przemieszkiwać?
 „Stopień jego doskonałości.“
 185. Stan fizyczny i moralny istot zamieszkujących jeden świat czy jest wiecznie jednakim?