Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/275

 Nie zbliżał się on do Urszuli i jéj towarzyszki, lecz starał się nie stracić ich z oka.
 Gdy ochmistrzyni Roberta Vallerand podeszła do okienka kassy, on poszedł za nią, tak samo jak w Romilly.
 Liczba podrożnych była szczupła podczas takiego zimna i śniegu.
 Trzy osoby tylko dzieliły Urszulę i Leopolda przy okienku.
 Usłyszał jak pani Sollier pytała kassjera.
 — Czy nie mogłabym dostać osobnego przedziału do Paryża?...
 — Ile miejsc pani potrzeba?
 — Tylko dwa.
 — Czy pani zechce zapłacić za cztery?
 — I owszem!
 — Uprzedzę zawiadowcę, aby dla pani zatrzymał przedział. — Oto są bilety.
 Urszula zapłaciła, złączyła się z Renatą r weszła razem z nią do sali pierwszej klassy.
 Przyszła koléj na Leopolda.
 — Bilet do Paryża... — rzekł, kładąc na okienku banknot stufrankowy.
 — Której klassy?
 — Piérwszéj... — Dzisiaj nie wielu passażerów.
 — W taki czas, każdy woli siedziéć w domu. — odrzekł urzędnik, wydając resztę. — Pociąg będzie, prawie próżny.
 — I ją tak sądzę... — pomyślał Leopold i odszedł od kassy.