Przejdź do zawartości

Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/700

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

15. Lenistwo przywodzi twardy sen, a dusza gnuśna będzie łaknęła.
16. Kto strzeże[1] przykazania, strzeże duszy swoiéy; ale kto gardzi drogami swemi, zginie.
17. Panu pożycza, kto ma litość nad ubogim, a on mu za dobrodzieystwo iego odda.
18. Karz syna[2] swego, póki o nim nadzieia, a zabiegaiąc zginieniu iego niech mu nie folguie dusza twoia.
19. Wielki gniew okazuy, kiedy odpuszczasz karanie, grożąc mu, ponieważ odpuszczasz, że potym srożéy karać będziesz.
20. Słuchaj rady, a przyimuy karność, abyś kiedyżkolwiek był mądrym.
21. Wiele iest myśli w sercu człowieczém; ale rada[3] Pańska, ta się ostoi.
22. Pożądana rzecz człowiekowi dobroczynność iego; ale lepszy iest ubogi, niż mąż kłamliwy.
23. Boiaźń Pańska prowadzi do żywota, a kto ią ma, w obfitości mieszka, i nie potka go nieszczęście.
24. Leniwy[4] kryie rękę swą pod pachę, i do ust swych nie podnosi iéy.
25. Biy[5] naśmiewcę, żeby prostak był ostróżnieyszym; a rostropnego zfukay, żeby zrozumiał umieiętność.
26. Syn wstyd i hańbę zadawaiący oyca gubi, i matkę wygania.
27. Synu móy! przestań słuchać nauki, któraby cię odwodziła od mów rozumnych.
28. Świadek złośliwy pośmiewa się z sądu, a usta niezbożnych połykaią nieprawość.
29. Sądy są na pośmiewce zgotowane, a guzy na grzbiet głupich.

ROZDZIAŁ XX.

Wino czyni pośmiewcę, a napóy mocny zwaycę; przetoż każdy, co się w nim kocha, nie bywa mądrym.
2. Strach[6] królewski iest iako ryk lwięcia; kto go rozgniewa, grzeszy przeciwko duszy swoiéy.
3. Uczciwa rzecz każdemu, poprzestać zwady; ale głupim iest, co się w nię wdawa.
4. Dla zimna leniwy nie orze; przetoż żebrać będzie we żniwa, ale nic nie otrzyma.
5. Rada[7] w sercu męża iest iako woda głęboka: iednak mąż rozumny naczerpie iéy.
6. Większa część ludzi przechwala się uczynnością swoią; ale w saméy rzeczy któż takiego znaydzie?
7. Sprawiedliwy chodzi w uprzeymości swoiéy; błogosławieni synowie iego po nim.
8. Król siedząc na stolicy sądowéy rozgania oczyma swemi wszystko złe.
9. Któż rzecze: Oczyściłem[8] serce moie? czystym iest od grzechu mego?
10. Dwoiaki gwicht i dwoiaka miara, to oboie obrzydliwością iest Panu.[9]
11. Po zabawach swych poznane bywa i dziecię, ieźli czysty i prawy uczynek iego.
12. Ucho, które[10] słyszy, i oko, które widzi, Pan to oboie uczynił.
13. Nie kochay się w spaniu, byś snadź nie zubożał; otwórz oczy swoie, a nasycisz się chlebem.
14. Złe to, złe to, mówi ten, co kupuie, a odszedłszy, ali się chlubi.
15. Wargi umieiętne są iako złoto i obfitość pereł, i kosztowne klenoty.
16. Weźmiy szatę tego, któryć ręczył za[11] obcego; a od tego, który ręczył za cudzoziemkę, weźmiy zastawę iego.
17. Smaczny iest drugiemu chléb kłamstwa;[12] ale potym piaskiem napełnione będą usta iego.
18. Myśli radami utwierdzay, a woynę prowadź opatrznie.
19. Kto obiawia taiemnicę, zdradliwie się obchodzi; przetoż z tymi, którzy pochlebiaią wargami swemi, niemiéy towarzystwa.[13]

20. Kto złorzeczy[14] oycu swemu albo matce swoiéy, zgaśnie pochodnia iego w gęstych ciemnościach.

  1. Przyp. 3, 21. 22. Łuk. 11, 28.
  2. Przyp. 13, 24. r. 23, 13.
  3. Iob. 23, 13.
  4. Przyp. 26, 15.
  5. Przyp. 21, 11.
  6. Przyp. 19, 12.
  7. Przyp. 18, 4.
  8. 1 Król. 8, 46. 2 Kron. 6, 36. Iob. 14, 4. Ps. 51, 7. 1 Ian. 1, 8.
  9. 5 Moy. 15, 13. 14. Przyp. 11, 1.
  10. 2 Moy. 4, 11. Ps. 94, 9.
  11. Przyp. 27, 13.
  12. Przyp. 9, 17.
  13. Przyp. 11, 13.
  14. 2 Moy. 1, 17. 3 Moy. 20, 9. Matt. 15, 4.