Strona:Poezye Alexandra Chodźki.djvu/8

tyle nierosprawiano o jéj duchu i poprawności, ile w tym wieku, codziennie traci swą dawną czystość. Rzucone są pierwsze nasiona języka, który, w kilkaset lat późniéj utworzony, stał się językiem ludu i był nazwany nowohelleńskim.
 Wyraźniéj to się czuć daje w czasach pisarzów byzantyńskich. Za panowania Komnenów, uczeni pisali jeszcze językiem starożytnym, którego już lud dobrze nierozumiał. Książki przeznaczone dla jego nauki, katechizmy, homilije, hymny, mają już wiele zwrotów i sposobów mówienia nowohelleńskich.
 Toż samo postrzega uczony doktor Coray w pisarzach romansów. Heliodor (żyjący w IV wieku), Xenofon z Efezu (w V), Achilles Tatius (w V.), Chariton i inni, pragnąc bydź w ręku większéj massy czytelników, muszą używać neologismów coraz mnożących się. Aż nakoniec z upadkiem dawnego jéj języka poezija grecka piśmienna, po zupełném przekwitnieniu, zginęła. Lud, mniéj podległy bezpośredniemu wpływowi zmian politycznych, przechował swoje pieśni i podania dawne, mniéj lub więcéj biegiem czasu i okoliczności skażone. W nich, wyobrażenia nowonabyte dziwnie mięszały się z dawnémi, jak i do samej mowy wcisnęło się wiele wyrazów włoskich i tureckich. Zmieniony da-