Przejdź do zawartości

Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 86

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Biblia Gdańska - Stary Testament - Księgi Psalmów

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60 - 61 - 62 - 63 - 64 - 65 - 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 - 82 - 83 - 84 - 85 - 86 - 87 - 88 - 89 - 90 - 91 - 92 - 93 - 94 - 95 - 96 - 97 - 98 - 99 - 100 - 101 - 102 - 103 - 104 - 105 - 106 - 107 - 108 - 109 - 110 - 111 - 112 - 113 - 114 - 115 - 116 - 117 - 118 - 119 - 120 - 121 - 122 - 123 - 124 - 125 - 126 - 127 - 128 - 129 - 130 - 131 - 132 - 133 - 134 - 135 - 136 - 137 - 138 - 139 - 140 - 141 - 142 - 143 - 144 - 145 - 146 - 147 - 148 - 149 - 150


Psalm LXXXVI.


I. Prorok wybawienia z ciężkości żądaiąc utrapienie swoie, Bożą dobrotliwość i nieprzyiaciół swych srogość opisuie. II. Prosi, aby go duchem i boiaźnią swoią rządził, i modlitwy iego wysłuchał.
1. Modlitwa Dawidowa.
Nakłoń, Panie! ucha twego, a wysłuchay mię; bomci nędzny i ubogi.
2. Strzeżże duszy moiéy, bom iest ten, którego ty miłuiesz; zachoway sługę twego, Boże móy! który ma nadzieię w tobie.
3. Zmiłuy się nademną, Panie! albowiem do ciebie na każdy dzień wołam.
4. Rozwesel duszę sługi twego; bo do ciebie, o Panie! duszę swą podnoszę.
5. Boś ty, Panie! dobry[1] i litościwy, i wielce miłosierny wszystkim, którzy cię wzywaią.
6. Wysłuchayże, Panie! modlitwę moię, a posłuchay pilnie głosu proźby moiéy.
7. Wzywam cię w dzień ucisku mego; bo mię ty wysłuchasz.
8. Niemasz żadnego[2] podobnego tobie między bogami, a Panie! i niemasz takowych spraw, iako są twoie.
9. Wszyscy narodowie, któreś ty stworzył, przychodząc kłaniać się będą przed obliczem twoiém, Panie! i wielbić będą imię twoie.
10. Boś ty iest wielki, a czynisz cuda; tyś sam iest Bogiem.
11. Naucz mię[3] Panie! drogi twoiéy, abym chodził w prawdzie twoiéy, a ustanów serce moie w boiaźni imienia twego;
12. A będę cię chwalił, Panie, Boże móy! ze wszystkiego serca mego, i będę wielbił imię twoie na wieki,
13. Ponieważ miłosierdzie twoie wielkie iest nademną, a tyś wyrwał duszę moię z dołu głębokiego.
14. O Boże! powstali hardzi przeciwko mnie, a rota okrutników szukała duszy moiéy, ci, którzy cię przed oczyma niemaią.
15. Ale ty, Panie, Boże silny i litościwy, i nierychły ku gniewu, i wielce miłosierny, i prawdziwy![4]
16. Weyrzy na mię, a zmiłuy się nademną, dayże moc twoię słudze twemu, a zachoway syna służebnicy twoiéy.
17. Okaż mi znak dobroci twoiéy, aby to widząc ci, którzy mię maią w nienawiści, zawstydzeni byli, żeś mię ty, Panie! poratował, i pocieszyłeś mię.





 Ps 85 Ps 86 Ps 87